گاهشمار زندگی موری روتبارد

1926: موری نیوتون روتبارد در دوم مارس از یک خانواده یهودی مهاجر لهستانی در نیویورک متولد شد.

1942: روتبارد به دانشگاه کلمبیا می‌رود و در پایان جنگ جهانی دوم به یکی از اعضای باشگاه جمهوری‌خواهان جوان نیویورک[1] تبدیل می‌شود. روتبارد به جناح انزاواگرای راست قدیم نزدیک می‌شود، که تأثیرگذاری خود را تا آن زمان از دست داده بود.

1946: مدرک کارشناسی ارشد خود را در ریاضیات دریافت می‌کند.

1949: در سمیناری درباره مکتب اتریشی اقتصاد شرکت می‌کند که توسط میزس در دانشگاه نیویورک برگزار میشد.

1953: با جوآن شومیکر[2] ازدواج می‌کند.

1956: دکترای خود را در اقتصاد تحت هدایت جوزف دورفمان[3] دریافت می‌کند. عنوان تز او هراس بانکی 1819: واکنش‌ها و سیاست است. در این دوره او شروع به مشارکت در ماهنامه آنالایزز[4] به سردبیری فرانک چودوروف، فریمن[5] به سردبیری دوره‌ای هنری هازلیت[6] و  نشنال ریویوی ویلیام اف. باکلی جونیور.

1957: مقاله روتبارد با عنوان «در دفاع از پیشینی‌گرایی افراطی[7]» در ژورنال اقتصاد جنوب[8] چاپ می‌شود. متن این مقاله دفاعیه‌ای از رویکرد آکسیوماتیک قیاسی لودویگ فون میزس است.

1960: روتبارد دیگر نمی‌تواند جایگاه خود را در نشنال ریویو که نشریه اصلی محافظه‌کاران آمریکا است حفظ کند. مخالفت‌های او در برابر رویکرد مداخله‌گرایانه در قبال کمونیسم که توسط سردبیر مجله یعنی ویلیام اف. باکلی حمایت می‌شد، روتبارد را مجبور به جدایی و پایان بخشیدن به فعالیت‌هایش کرد؛ کسی که به مستمراً پایبند به مواضع ضدنظامی‌گری بود.

1962: هراس بانکی ۱۸۱۹ و انسان، اقتصاد و دولت منتشر شدند. دومی رساله‌ای مربوط به اقتصاد اتریشی است که از روش پراکسیولوژیک در آن استفاده شده است.

1963: رکود بزرگ آمریکا منشر می‌شود. کتابی که نویسنده در آن نظریه چرخه تجاری میزس را برای تحلیل بحران اقتصادی 1929 و وقایع پس از آن به کار می‌برد. روتبارد نشان می‌دهد مداخله در حوزه اعتبار و صنعت که نتیجه سیاست‌های هربرت هوور بود، منجر به مداخله در ظرفیت بازار برای اصلاح خود و ساختار تولید شد و به این ترتیب، این بحران اقتصادی را به رکودی طولانی و دردناک تبدیل کرد.

1965: در 17 آوریل ده‌ها هزار جوان در واشنگتن تظاهرات کردند و خواهان پایان دادن به جنگ ویتنام شدند. روتبارد از جوانان معترض در جنبش ضدجنگ حمایت کرد.

1965: انتشار نخستین نسخه از گاهنامه چپ و راست[9] که توسط روتبارد، لئوناردو لیجیو[10] و جورج رش[11] بنیانگذاری شده بود.

1966: روتبارد شروع به تدریس در انستیتو پلیتکنیک نیویورک می‌کند. حضور او در آنجا تا سال 1986 ادامه می‌یابد.

1968: به مدت کوتاهی به حزب آزادی و صلح[12] می‌پیوندد و تلاش می‌کند تا با چپ نو اتحادی با تکیه بر نقد روابط نظامی/صنعتی دولت ایجاد کند. ریشه‌های حزب در جنبش اعتراضی جوانان بود و خیلی زود منحل شد.

1969: سازمان جوانان جمهوری خواه یعنی آمریکاییان جوان برای آزادی[13] در مسئله جنگ ویتنام و سربازی اجباری به دو دسته تقسیم می‌شود. در نتیجه جنبش لیبرتارین مستقلی به مرکزیت جامعه آزادی فردی[14] متولد می‌شود.

1970: قدرت و بازار منتشر می‌شود. کتابی که شامل نقدی بر استدلالات فلسفی است که علیه بازار مطرح می‌شود و نظریه‌ای آنارکو کاپیتالیستی را درباره کارگزاران امنیت خصوصی مطرح می‌کند.

1972: حزب لیبرتارین تأسیس می‌شود.

1973: روتبارد به حزب لیبرتارین ملحق می‌شود و کتاب خود با عنوان برای آزادی جدید: مانیفست لیبرتارین را منتشر می‌کند. این کتاب را می‌توان راهنمایی برای لیبرتارینیسم مدرن دانست. نویسنده فهرست بلندی از حوزه‌های غامض و دشوار را کاوش می‌کند که به فعالیت‌های دولت مربوط می‌شوند و راهکاری بازار آزادی را برای هر یک از این موضوعات مطرح می‌کند. او از تأمین خصوصی امنیت چه توسط خود فرد و چه توسط دیگران و ارائه خدمات قضایی خصوصی حمایت می‌کند.

1977: انستیتو کیتو به عنوان اندیشکده‌ای لیبرتارین توسط چارلز کخ و با همکاری روتبارد تأسیس می‌شود و مقری در سانفرانسیسکو ایجاد می‌کند. انستیتو به تشویق روتبارد، مجلاتی همچون لیبرتارین ریویو[15]، ژورنال مطالعات لیبرتارین و اینکوایری[16] را منتشر می‌کند. در پایان دهه 1970 روابط بین روتبارد و انستیتو کیتو به تیرگی کشیده می‌شود. اد کرین، نماینده کوک به‌طرزی قاطعانه مسیری کمتر رادیکال را در قیاس با روتبارد انتخاب کرد. مقر انستیتو به واشینگتن دی. سی منتقل می‌شود و کیتو تبدیل به یک اندیشکده محافظه‌کار می‌شود. روتبارد انتستیو را ترک می‌کند.

1975–1978: اثر چهارجلدی در سودای آزادی منتشر می‌شود: تاریخچه‌ای لیبرتارین از آمریکای دوره مستعمراتی در قرن شانزدهم تا جنگ استقلال.

1982: لولین اچ. راکول انستیتو میزس را با حمایت بیوه میزس، مارگیت[17] تأسیس می‌کند. روتبارد منصب نایب رئیسی را قبول می‌کند و همکاری او با انستیتو میزس و راکول تا پایان عمرش ادامه می‌یابد. اخلاق آزادی منتشر می‌شود: اثری که تلاشی است از سوی روتبارد برای ایحاد یک اقتصاد بازاری با تکیه بر نظریه قانون طبیعی.

1985: روتبارد کرسی اس. جی. هال را به‌عنوان استاد برجسته اقتصاد در دانشگاه نوادا در لاس وگاس[18] به دست می‌آورد.

1995: در 7 ژانویه روتبارد در نیویورک فوت می‌کند. اثر دوجلدی او به نام نگاهی اتریشی به تاریخ تفکر اقتصادی[19] پس از مرگش منتشر می‌شود.

[1]. Young Republican Club of New York

[2]. JoAnn Schumaker

[3]. Joseph Dorfman

[4]. Analysis

[5]. The Freeman

[6]. Henry Hazlitt

[7]. In Defense of Extreme Apriorism

[8]. the Southern Economic Journal

[9]. Left and Right

[10]. Leonard Liggio

[11]. George Resch

[12]. Peace and Freedom Party

[13]. Young Americans for Freedom

[14]. Society for Individual Liberty

[15]. Libertarian Review

[16]. Inquiry

[17]. Margit

[18]. S.J. Hall Distinguished Professor of Economics at the University of Nevada at Las Vegas

[19]. An Austrian Perspective on the History of Economic Thought